Μυστικά για να τον βγάλεις από το θαλάμι του!
Ένα από τα μεγαλύτερα ψάρια της Ελλάδας, είναι ένας αξιοσέβαστος αντίπαλος…
Τον αναγνωρίζεις από το σκούρο καστανό χρώμα του (ανάλογα βέβαια και με τα χρώματα του βυθού) και τις ακανόνιστες κίτρινες βούλες του. Έχει σώμα κοντόχοντρο, με μεγάλο στόμα και κεφάλι.
Είναι από τα μεγαλύτερα ψάρια που ζουν στα νερά της Ελλάδας και της Μεσογείου, ενώ στους ωκεανούς μπορεί να φτάσει ακόμα και τα 300 κιλά! Πρόκειται για ψάρι που μπορείς να το βρεις σε κάθε βάθος, ακόμα και στο 1 μέτρο δίπλα στη στεριά.
Ζει στα θαλάμια του, σε σπηλιές, πλάκες, τρύπες, που του παρέχουν ασφάλεια αλλά και αποτελούν ορμητήρια, απ’ όπου επιτίθεται στα ανύποπτα ψάρια. Στήνει καρτέρι σε «στρατηγικά» σημεία και παραμένει ακίνητος, νωρίς το πρωί, τη νύχτα και προπαντός το σούρουπο. Δεν απομακρύνεται από το θαλάμι του και το εγκαταλείπει πολύ σπάνια.
Αν κυνηγάς τον ροφό με ψαροντούφεκο, θα ξέρεις ότι αντιστέκεται κυριολεκτικά μέχρι τέλους στη βαθύτερη γωνία του βράχου, ανασηκώνοντας τα ραχιαία πτερύγια και ανοίγοντας τα πανίσχυρα μάγουλά του. Για να αποφύγεις το βάσανο του ξεβραχώματος, δέσε ένα κορδόνι από τη βέργα με ένα 20λιτρο πλαστικό μπιτόνι, που το κατεβάζεις στο μισό μέτρο μέσα στο νερό. Καθώς περνάει η ώρα, η άνωση του νερού θα τον εξασθενίσει και θα τον βγάλει έξω «φούσκα».
Ένα άλλο κόλπο είναι το ψάρεμα με μονάγκιστρο δολωμένο με ζωντανό ψάρι ή χταποδάκι 1-2 μέτρα μπροστά από το θαλάμι του. Είναι δεμένο στην άκρη του πάνω σε μια αυτοσχέδια αγκυρούλα (π.χ. σιδηρόβεργα μπετού 6 χιλιοστών), την οποία και στερεώνεις καλά σε μια γειτονική σχισμή ή βράχο, έτσι όταν πιαστεί να μην μπορέσει να ξαναμπεί στο θαλάμι του. Τον αποτελειώνεις με το ψαροντούφεκο ή τον ανεβάζεις κατευθείαν στη βάρκα με τον γάντζο.
Αυτές οι μονοπετονιές ψαρεύουν μέρα-νύχτα. Στα παραγάδια πιάνεται μόνο με σκοτάδι. Ψαρεύεται τη νύχτα στα κουπιά και με τη ζόκα δολωμένη με ένα χταπόδι, σέρνοντας και ανεβοκατεβάζοντάς τον 1-2 οργιές πάνω από τους αγριότοπους που ζει. Το ευαίσθητο σημείο του είναι τα μάτια όπως και το κέντρο του κεφαλιού του, που αν τον μαχαιρώσεις εκεί, παραλύει. Απαιτεί πολύ μεγάλη προσοχή όταν πιάνεις με τα χέρια σου τις βραγχιακές του κοιλότητες, οι οποίες αν κλείσουν, κρατάνε το χέρι σου και δεν ανοίγουν με καμιά δύναμη, ειδικά όταν ο ροφός είναι μεγάλος…
