Στην οικογένεια της σουπιάς ανήκουν 3 είδη, τα οποία διαφέρουν μόνο ως προς το περίγραμμα του πτερυγίου τους: Sepia officinalis, Sepia orbignyana και Sepia elegans. Το πλέον διαδεδομένο είδος είναι βέβαια η Sepia officialis.
Έχει 8 μουστάκια, τα δύο μακριά και με βεντούζες, σαν του καλαμαριού. Είναι γνωστό ότι η σουπιά έχει την ικανότητα να εξαφανίζεται ακαριαία μέσα σε ένα σύννεφο από κατάμαυρο μελάνι. Τρέφεται με μικρά ψαράκια, που τα πλησιάζει αθέατη σε απόσταση αναπνοής, καθώς γίνεται ένα με το βυθό και τις πέτρες.
Η σουπιά ψαρεύεται από τον Φεβρουάριο στα ακρογιάλια, όταν γιαλώνει δηλαδή για να ζευγαρώσει, μέχρι τον Απρίλιο-Μάιο με σουπιόδιχτα μανωμένα, με πυροφάνι στο σκοτάδι και σουπιολόγο, με αργή συρτή δολωμένη με μια ζωντανή θηλυκιά ή ακόμα και ψεύτικη σουπιά πίσω από τη βάρκα και μια απόχη. Η τεχνική της συρτής και της απόχης εκμεταλλεύεται τη σεξουαλική παρόρμηση της σουπιάς και πιάνεται με την απόχη στο ένα μέτρο αργά και αθόρυβα. Όταν έχει φεγγάρι, οι σουπιές ψαρεύονται όλη νύχτα, αργά το απόγευμα και πολύ νωρίς το πρωί.
Κι ας μην ξεχνάμε επίσης ότι η σουπιά είναι ένα εκλεκτό δόλωμα, ειδικά τον χειμώνα…
